Wesołych Świąt

Jak nasi ojcowie drzewiej, tak my dziś pomni i
dumni swej Słowiańskiej Krwi i Tradycji chwalimy Bogów i Żywioły składając im
trzebę. Ojców wspominamy i na ucztę prosimy, bo święta to rodzinne, pełne
powagi, ale i radości i nadziei. Radujemy się w ten czas godowy, czas szczodry,
bo ku nowemu zmierzamy wyzwaniu nieodgadnionemu, napełnieni nieśmiertelną siłą
Swaroga. Pytamy więc dziś losu wróżby czyniąc, co nam pisane być może. Żerzymy
i Chorsa - miesiąc nasz jasniejący, co zimową nocą drogi nasze oświetla, bo tak
noc, jak i dzień w jeden mały cykl doby się składają wedle prawideł Natury.

Plemię Pilsian: wici

Uwaga Pilsianie

W związku z małą awersją do redagowania stron i innych blogów  (to mówię ja bojmir) prosimy chętnych członków Stowarzyszenia, którzy chcą by nasz blog się rozwijał o przesłanie maila ,a udostępnimy każdemu chętnemu możliwość pisania, wklejania, się spełniania.

osada

Wstępna koncepcja zagospodarowania terenu pod osadę Słowiańską

I.      Założenia koncepcji:

1. Koncepcja zakłada
   powstanie rekonstrukcji osady wczesnośredniowiecznej z IX-XIw. Co pozwala
   na powiązanie jej historycznie z osadnictwem i ośrodkiem kultu pogańskiego
   odkrytym w gminie Szczerców.
   Jakkolwiek nie nazwalibyśmy jej- wioska słowiańska, osada
   średniowieczna- będzie to swoisty skansen archeologiczno-historyczny.
   Pewnego rodzaju potwierdzeniem mogą być ślady stanowisk archeologicznych
   łączonych z osadnictwem wczesnośredniowiecznym, odkrytym w miejscowościach
   Grabek, Zabrzezie ( gmina Szczerców). Szczególnie interesująco przedstawia
   się osada w Zabrzeziu. Pozyskano liczne fragmenty naczyń glinianych,
   przedmiotów żelaznych, szklane paciorki, gliniane przęśliki, kamienne
   żarna, osełki i inne narzędzia oraz wyroby codziennego użytku. Ten zbiór
   mógłby w pewnej mierze stanowić podstawę źródłową dla warsztatów
   rzemieślniczych działających na terenie osady.

Osada ma spełniać oczekiwania
zwiedzających Gminę Szczerców, umożliwiając im zapoznanie się z realiami życia
codziennego w okresie wczesnego średniowiecza.

              

2. Przedsięwzięcie to powinno
   posiadać zarówno wymiar edukacyjny, jak i spełniać wymogi komercyjne,
   takie jak zewnętrzna atrakcyjność czy też możliwość korzystania z infrastruktury
   osady przez cały rok. Celem tej inwestycji jest również wytyczenie ścieżek
   dydaktycznych oraz ożywienie ruchu turystycznego na terenie gminy
   Szczerców.

Celami, które zostaną osiągnięte
zrealizowaniu projektu będą:

- powstanie swoistego muzeum w
plenerze oraz centrum rzemiosł wczesnośredniowiecznych, ściśle współpracujące z
ośrodkami krajowymi;

- propagowanie wiedzy o historii
regionu gminy Szczerców;

- wytyczenie ścieżek
dydaktycznych ( popularyzacja wiedzy przyrodniczej, historycznej, archeologicznej);

- zwiększenie oferty turystycznej
przez rozbudowę bazy dla turystyki pieszej, rowerowej oraz konnej;

    3.   Rekonstrukcja osady składać się będzie z
bramy i wieży, ogrodzeniem  z ostrokołu i
i płotu plecionkowego.  Chaty  winny nawiązywać do prezentowanego okresu, tj
IX-XIw.  W wiosce powinno powstać co
najmniej jedno gospodarstwo domowe oraz kilka warsztatów rzemieślniczych, jakie
mogły funkcjonować w okresie wczesnego średniowiecza na terenie gminy
Szczerców. Ponadto projekt zakłada rekonstrukcję tzw. długiego domu, który
służyć będzie jako sala do prowadzenie warsztatów, zebrań, spotkań i biesiad.
Następnym obiektem jaki powstanie będzie
miejsce kultu datowane na XI w.

4. Istotnym założeniem pomysłu stworzenia skansenu jest
wykonanie chat słowiańskich w konstrukcji zrębowej oraz sumikowo- łątkowej,
prowadzenie w nich warsztatów rzemieślniczych, wzbogaconych o inwentarz
stanowiący wnętrze poszczególnych obiektów. Wyposażenie i rekonstrukcja
warsztatów, domostw stworzy dogodne warunki dla organizowania cyklicznych
imprez lub warsztatów zajęciowych dla szkół, grup zorganizowanych .

Rekonstrukcja tych kilku obiektów  stwarza możliwość ich komercyjnego
wykorzystania – np. w przypadku zapotrzebowania ze strony zwiedzających na
spędzenie nocy czy wręcz kilku dni w warunkach maksymalnie zbliżonych do tych,
w jakich mieszkano w IX-XIw. Uczestnicy mogliby zostać przebrani w stroje z
epoki, co ułatwi im wczuć się w ówczesne realia.

Dlatego też należy przygotować ofertę dla turystów żądnych
wrażeń, którzy będą mogli:

- zamieszkać w chacie

- przygotować sobie posiłki na palenisku lub w piecu z
wykorzystaniem naczyń glinianych i drewnianych;

- wziąć udział w pracach konserwacyjnych wioski oraz
warsztatach rzemieślniczych.

Takie „surviwalowe”
oferty cieszą się dużym powodzeniem firm szukających alternatyw na
organizację spotkań integracyjnych dla swoich pracowników.

Autentyzm rekonstrukcji pozwoli także stworzyć ofertę dla
ekip realizujących filmy, programy edukacyjne, osadzone w realiach
wczesnośredniowiecznych.

Kompleksowe przygotowanie  wioski wraz z turystami przyciągnie wykonawców
i prezenterów dawnych rzemiosł. Takie imprezy prowadzone są z powodzeniem w
całej Europie. Funkcjonująca przez cały rok
osada będzie także doskonałą ofertą dla szkół na organizowanie żywych
lekcji historii.

5. Dogodne położenie osady (
bliski dostep drogi krajowej nr 8 Warszawa-Wrocław oraz drogi wojewódzkiej 
483 Częstochowa – Łódź) a także blisko
położonego zbiornika Święte Ługi ( NATURA 2000) powinno przyciągnąć dużą ilość
zainteresowanych. Niezbędne będzie także przygotowanie ofert dla szkół, firm, a
także rozreklamowanie przedsięwzięcia na stronach internetowych.

6. Działalność osady, prezentacje
rzemiosł będą prowadzone przez Stowarzyszenie Plemię Pilsian, doświadczonych w
pokazach historycznych. Można założyć, iż z czasem w trakcie dużych imprez i
pokazów będą oni współdziałali z pobliskimi gospodarstwami ( wyżywienie, baza
noclegowa, inne atrakcje regionu). Zaangażowanie społeczności lokalnej pozwoli utożsamić
się jej z ideą osady.

II.                
Lokalizacja
działki-położenie woski

1.       Osada
ta, powstanie na działkach nr 336;337 o powierzchni 0,10ha na terenie wsi
Rudzisko, obręb Rudzisko, gmina Szczerców.

Usytuowana jest ona w północnej
części gminy w Obszarze Ochronionego Krajobrazu Doliny Widawki oraz bliskim
sąsiedztwie uroczyska Święte Ługi (NATURA 2000) Działki leżą również przy rzece
Pilsia.

2.       Zakłada
się powstanie niewielkiej osady, położonej w sąsiedztwie kompleksu leśnego.
Posiadamy stosunkowo wiele źródeł, zwłaszcza archeologicznych z terenu Odkrywki
Szczerców pozwalających na wierne zrekonstruowanie wczesnośredniowiecznej osady
słowiańskiej. Stąd budując założenie dla koncepcji rekonstrukcji  osady możemy śmiało stwierdzić, że będzie to
rekonstrukcja wiernie odzwierciedlająca budownictwo z terenu gminy Szczerców.

3.       Konstrukcje
budynków będą prezentować różne techniki:

- chaty do prowadzenia warsztatów
, ściany wykonane techniką plecionkową obrzucone gliną 2 szt

- chata w konstrukcji zrębowej 2
szt.

- długi dom hala w konstrukcji
sumikowo- łątkowej

Dachy wsparte na słupach
konstrukcyjnych oraz ścianach, kryte trzciną. Przy części obiektów warto
zastosować przedłużenie pokrycia dachowego w formie „ przedsionka” – podcieni o
konstrukcji sochowo-ślemieniowej.

Wysokość chat pozostaje
zasadniczo kwestią otwartą. Do naszych czasów nie zachowują się naziemne części
chat. Z uwagi na klimat panujący w tej szerokości geograficznej, domyślamy się,
że chaty były stosunkowo niewysokie ok. 2 m od ziemi do powały.

Istotne jest wykonanie wszelkich
konstrukcji drewnianych z drewna nieobrabianego mechanicznie lub, jeśli obróbka
ta jest konieczna, to z bardzo precyzyjnie usuniętymi śladami takiej ingerencji
poprzez zabiegi ciesielskie.

4.       Rekonstrukcja
osady winna spełniać wymogi prezentacji rzemiosł i życia codziennego w pełnym
zakresie. Istotne jest aby w jednym  lub
dwóch etapach powstał szkielet infrastruktury, sukcesywnie rozbudowywany o nowe
elementy. Szkielet ten powinno stanowić

- ogrodzenie z bramą i
wieżą, 

- tak zwany długi dom sala

- 4 -5 chat  pod warsztaty ( warsztat  garncarski, tkacki, warsztat obróbki drewna,
warsztat kowalski, warsztat rybacki)

- miejsce kultu

Kącina

Stanowimy grupę ludzi
różnych wyznań i poglądów, ale łączy nas ciekawość świata - nie tylko tego
odległego i egzotycznego, ale także tego (a może zwłaszcza tego), który jest na
wyciągnięcie ręki. Chcemy wiedzieć, jak żyli nasi przodkowie, kim byli, jak mieszkali.
Wiemy tak dużo o innych kulturach, które istniały tysiące lat temu, zachwycamy
się sfinksami i starożytnymi świątyniami, znamy na pamięć całą listę greckich
czy egipskich bóstw, a zapominamy o własnej historii, o swoich przodkach. Co
jedli? Jak walczyli? Gdzie i jak mieszkali? Jakie mieli problemy, ile żyli, na
co chorowali, w co wierzyli? Jaką prowadzili politykę? Chcielibyśmy poznać
odpowiedzi na te i inne pytania. Szukając ich, opieramy się na znaleziskach i
odkryciach, na rzeczach materialnych, które choć milczą, to mówią tak wiele - i
będą mówić coraz więcej w miarę rozwoju metod badawczych. Poza powyższym,
chcemy dzielić się naszą wiedza i popularyzować naszą słowiańską przeszłość

Wczesnośredniowieczne cmentarzysko ciałopalne z obiektem
kultowym

Cmentarzysko zostało odkryte w centralnej partii badanego
kompleksu osadniczego w Grabku ( Pole Szczerców). Jest ono pierwszym tego typu,
całościowo przebadanym zespołem na ziemiach polskich, na który składa się 65
obiektów, a wśród nich obiekt kultowy zajmujący pozycje centralną.

Przy klasyfikacji obiektów wchodzących w skład cmentarzyska
zastosowano podział dwustopniowy. O rozróżnieniu obiektów w pierwszym rzędzie
decydowała zawartość ich wypełniska. Wyróżniono trzy rodzaje obiektów:

Typ I stanowią jamy, w wypełnisku których stwierdzono
obecność przepalonych szczątków kostnych wraz z węglami drzewnymi i niekiedy z
dodatkowym inwentarzem archeologicznym;

Typ II charakteryzuje zazwyczaj dość znaczna ilość węgli
drzewnych, spalenizny oraz znikoma ilość bardzo drobnych przepalonych drobin
kostnych jak również dodatkowe wyposażenie w postaci fragmentów naczyń;

Typ III to odosobnione jamy, w których nie stwierdzono
szczątków kostnych, jak również węgli drzewnych, ale sporadyczną obecność
inwentarza archeologicznego.

W drugim stopniu klasyfikacji uwzględniono formę rzutu
poziomego jam, zaś w mniejszym zakresie formę profilu. ( inf. badania
ratownicze odkrywki Szczerców).

Obiekt kultowy

            Niewątpliwie
pozycją centralną cmentarzyska, zajmuje obiekt określony mianem obiektu
kultowego. Wyróżnia się on swoimi rozmiarami i formą. Jego pozostałością jest
rów na planie czworoboku, o zaokrąglonych narożnikach, z dołem podsłupowym w
centrum, z jednoznaczną przerwą od strony SW. Wypełnisko rowu stanowiła
przemieszana, warstwowana próchnica ze znaczną zawartością węgli drzewnych oraz
przepalonych szczątków kostnych. Ponadto w wypełnisku obiektu odkryto dwa
potłuczone naczynia, żelazny nóż, fragment przepalonego , segmentowego paciorka
szklanego, fragment srebrnej ozdoby zdobionej granulacją oraz fragment rogowej
okładziny, zapewne grzebienia, zdobionej przeplatającymi się na wzór warkocza
liniami rytymi. Eksploracja obiektu i jego profili ujawniła możliwość
pierwotnego osadzenia w rowie szeregu słupów. Te ustalenia stały się podstawą
do stworzenia dwóch możliwych rekonstrukcji wyglądu obiektu kultowego.

Pierwsza z nich przedstawia obiekt w formie dookolnej
palisady z centralnym słupem  ( idolem, bóstwem) i wejściem od strony SW, druga zaś prezentuje obiekt zamknięty dachem, wspartym na
środkowym słupie. Istnieje ponadto i trzecia możliwość, zakładająca, że mamy
tutaj do czynienia z grobem typu rowkowego, co jest najmniej prawdopodobne,
zważywszy na znane analogie. Zewnętrzne wymiary obiektu, w I czy też II wersji,
wynoszą około 8x8m.

Jedną z kwestii jest określenie obiektu kultowego. Do tej
pory z obszaru obecnej Polski znano jedynie zbliżone pod względem formy dwa
obiekty, odkryte w latach 1931-33 w Trzebiatowie na Pomorzu. Były to owalne
rowy o wymiarach 8x10m i 10x13m, w których stwierdzono ślady po palonych
ogniskach i szczątki kostne. Jeden z tych rowów miał wejście od N a w obszarze
objętym rowami stwierdzono ślady dołów posłupowych, które zinterpretowano jako
ślady po stojących posągach. Problem świątyń i miejsc kultu pogańskiego Słowian
omówił dogłębnie Słupecki. W oparciu o tę pracę można stwierdzić, że jak
się wydaje, obiekt odkryty w Grabku łączy w sobie cechy obiektów rozpoznanych
dotychczas na obszarze północno-zachodnich Słowian, głównie Połabia oraz Słowian
Wschodnich z obszaru Rusi. Na obszarze Połabia odkrywane są świątynie w formie
budowli czworobocznych, wznoszonych w różnych technikach, ale zazwyczaj w
odmianach palisadowo-ramowych. Natomiast u Słowian wschodnich, najczęstszą
formą są konstrukcje otwarte, zakładane na planie koła. Najlepszym przykładem
tego typu obiektów są odkrycia dokonane 
m.in. w Peryni pod Nowogrodem

(Siedov 1953). Co istotne, w szeregu rozwiązań z
obszarów Rusi w dookolnym rowie, niekiedy z przerwą w obwodzie, stwierdzono istnienie
wielu śladów po słupach oraz co ważne , dość nagminne występowanie w owych
rowach fundamentowych przepalonych kości ludzkich i zwierzęcych, a nie kiedy
także pochówków szkieletowych. Tak było w obiekcie kultowym na Górze Bogit nad
Zbruczem, gdzie upatruje się pierwotnego miejsca usytuowania Świętowida. Są to
bezpośrednie nawiązania do sytuacji z Grabka, gdzie w rowie fundamentowym
obiektu kultowego analiza antropologiczna wykazała obecność szczątków co
najmniej dwóch skremowanych osobników.

( Błażej Muzolf 
„Badania archeologiczne na terenie odkrywki Szczerców”)

Tak więc mamy tu dość dobrze opisany obiekt kultowy – rekonstrukcja w 2015

bojmir

w sieci

Rozwojowi rybołówstwa u ludów słowiańskich
sprzyjały zarówno warunki naturalne (duża ilość rzek i jezior) jak też fakt, że
mięso ryb było przez nich pokarmem wysoko cenionym. Ryby łowiono przez cały
rok, najintensywniej latem. Przed każdą wyprawą na ryby zasięgano rady
wróżbiarza co do terminu i miejsca połowu oraz składano ofiarę bogu
Perdoytusowi, który był opiekunem rybaków i żeglarzy, prosząc go o ochronę i
pomoc w czasie połowów. 

 Sprzęt rybacki stosowany przez
wczesnośredniowiecznych rybaków nie był zbyt skomplikowany. Haczyki do wędek i
błyski wykonywane były z żelaza lub metali kolorowych. Równie często używano do
połowu ościeni, czyli kościanych harpunów z jednym zadziorem. Połowów
dokonywano także przy użyciu sieci plecionych z łyka lipowego, rzadziej przędzy
lnianej. Jedną z odmian sieci rybackiej był niewód ciągnięty na długich linach
z nici konopnych lub łyka lipowego przez rybaków idących brzegiem rzeki lub
płynących na łodziach po jeziorze. Powszechnie budowano także na rzekach i
wąskich przesmykach jezior jazy wbijając w dno szereg kołków przeplecionych
gęsto gałązkami. Sieci stawiane na rzekach i jeziorach oznaczano na powierzchni
wody przyczepionymi do górnych brzegów pławikami z kory, u dołu zaś obciążano
je ciężarkami kamiennymi lub glinianymi. 

 Ryby łowiono  za pomocą wędek, ościeni oraz sieci. W czasie wykopalisk, odkryto
duże haczyki do wędek wykonane z brązu. Jako haczyki mogły służyć również
niektóre igły kościane. Wiele odkrytych pławików oraz ciężarków świadczy o
powszechnym używaniu sieci do łowienia ryb. Pławiki do sieci miały kształt
kolisty lub prostokątny i były wykonane z kory sosnowej, rzadziej brzozowej i
topolowej.

Sieci rozstawiano za pomocą łodzi - dłubanek. Z Biskupina znana jest łódź -
dłubanka, która po częściowym zniszczeniu została użyta do budowy falochronu. W
czasie wykopalisk odkryto również niewielkie wiosła, wykonane z jednego kawałka
drewna.

Moje wypociny

 

Prowadzenie doświadczeń
archeologicznych z rybołówstwa to fascynujące zajęcie. Znalezienie wypadkowej
pomiędzy etnografią i archeologią pozwala na w miarę precyzyjne określenie
metod połowu sprzed tysiąca lat. Znalezisk archeologicznych z interesującego
nas okresu jest sporo. Skatalogowanie ich wszystkich oraz przeprowadzenie
doświadczeń z ich użyciem pozwoliłoby na przygotowanie interesującej
popularnonaukowej pracy dotyczącej właśnie rybołówstwa.

Informacje
o średniowiecznym rybołówstwie czerpiemy z kilku rodzajów źródeł. Pierwsze to znaleziska archeologiczne. Jest to nasze najlepsze
źródło, dostarczające różnorodnych informacji: o miejscach połowu ryb, gatunkach poławianych ryb, także pewne informacje
o sposobie ich przerabiania, oraz o kierunkach ich transportu i
sprzedaży. Najcenniejsze dane uzyskujemy z analizy materiału kostnego.
Podsumowanie badań szczątków ichtiofauny z ostatnich dziesięcioleci zawiera
praca Daniela Makowieckiego „ Historia ryb i rybołówstwa w holocenie na
niżu polskim w świetle badań archeologicznych”

 Wykopaliska dają także wskazówki co do używanych narzędzi –
sieci, pływaków do sieci, haczyków itd. Druga
grupa źródeł, to źródła pisane. Informacje o rybołówstwie zawierają źródła
narracyjne dotyczące Pomorza: żywoty
Ottona z Bambergu, kronika „

Gesta
Danorum pióra SaxoGrammaticusa, a także „ Kronika Słowian”
Helmolda. Niestety  rybołówstwo  jak i inne przejawy działalności gospodarczej ówczesnych ludzi, znajdowały się na marginesie
zainteresowań ówczesnych pisarzy, stąd wzmianki są nieliczne i
ogólnikowe. Druga grupa źródeł pisanych, które dotyczą rybołówstwa, to
dokumenty kancelarii książęcych. Znacząca  rzecz, że już w najstarszych, dwunastowiecznych
dyplomach, dotyczących nadań dla pierwszych klasztorów  ,znajdują się zezwolenia na połowy,
zwolnienia od prawa książęcego dotyczącego połowów, a także nadania książęcych
dochodów z rybołówstwa.

Wykopaliska
we wszystkich pomorskich ośrodkach wczesnomiejskich wskazują na dużą konsumpcję ryb. Ilość ości i łusek wskazuje, że połowy
były jednym z głównych źródeł żywności dla mieszkańców Wolina.

.Równie wielkie znaczenie miało
rybołówstwo w Szczecinie. We wszystkich przebadanych warstwach na Rynku
Warzywnym, pochodzących z X - XIII w., znaleziono pływaki z kory, kulki
drewniane do szelek oraz ciężarki do sieci, a także nieliczne haczyki żelazne

 

Ślady rybołówstwa znaleziono również w Kamieniu. W materiałach wykopaliskowych
na różnych poziomach osadniczych
natrafiono na pływaki z kory. Znajdowano tu również liczne łuski i kości rybie

Wykopaliska potwierdzają
istnienie rozwiniętego rybołówstwa we wczesnym średniowieczu. Rybołówstwo we
wszystkich interesujących nas ośrodkach było uprawiane na szeroką skalę.

Połowów
dokonywano różnorodnym sprzętem. Podstawowym narzędziem połowowym była sieć. W wykopaliskach odkryto pływaki do sieci oraz
ciężarki. W Wolinie znajdowano
pływaki do sieci we wszystkich warstwach od 1 połowy IX w. poczynając, ponadto haczyki żelazne i rogowe. W warstwie z 2 połowy XI w.
znaleziono również resztki sieci i kleszczkę
do wyrobu sieci. W wykopie na
Srebrnym Wzgórzu niedaleko brzegu Dziwny znaleziono całe skupisko
ciężarków do sieci. W Kołobrzegu od najniższych warstw osadniczych
z połowy IX w., gdzie tylko warunki konserwacji pozwalały, znajdowano
pływaki z kory sosnowej i niekiedy ciężarki kamienne do sieci oraz haczyki
żelazne.  .Z materiału archeologicznego wynika, że posługiwano się powszechnie
sieciami oraz poławiano za pomocą haczyków, zapewne wędkami.  .W
dokumentach pomorskich sieć typu „niewód” jest najczęściej wymienianym sprzętem połowowym.
 Było
to narzędzie do połowu masowego.  Niewód
składał się z dwóch skrzydeł i w środku
z worka tworzącego matnię. Niewody miały różne wielkości, nawet do 300 metrów. Obsługiwać
je mogło nawet dziesięć osób i minimum dwie łodzie.  Sieć tego rodzaju ciągnięto. Inny objęty monopolem sposób połowu
to chwytanie ryb za pomocą jazu. Jaz był to płot z drzewa w poprzek rzeki z oknem, w który wmontowano sieć,
tzw. więcierz. Był to rodzajem samołówki, stawianym na rzekach,
strumieniach, jeziorach.



Niektóre z odkrytych grotów kościanych mogły być używane jako ościenie. Ościeni
używano do kłucia ryb dennych, na przykład węgorzy, jak i do połowu,
szczególnie zimą w przeręblach. Najczęściej łowiono leszcze, płocie, karpie,
okonie, szczupaki oraz sumy. Zachowane kręgi szczupaków oraz sumów wskazują, iż
były to okazy ważące od kilku do kilkudziesięciu kilogramów

jesienne porządki

w najbliższą niedzielę godz. 10.00  robimy porządki we wiosce. Ogólnie koszenie trawy i bieżące sprzątanie, zabierzcie grabie. Będzie ognisko.

Prowiant i napoje we własnym zakresie.

konkurs

dzisiaj został złożony wniosek do konkursu grantowego "tu mieszkam tu zmieniam"

wniosek złożony na kwotę 10 000 zł (rekonstrukcja bramy z wieżą oraz chaty wczesnośredniowiecznej)

wyniki w grudniu.

"Grant na lepszy start"

Centrum Promocji i Rozwoju Inicjatyw Obywatelskich OPUS razem ze Stowarzyszeniem LGD Polcentrum i Marszałkiem Województwa Łódzkiego już od 1 sierpnia br. będzie realizować projekt Fundusz Inicjatyw Obywatelskich "Grant  na lepszy start". W konkursie tym,  młode organizacje pozarządowe i grupy nieformalne mogą uzyskać dotacyjne wsparcie do 5 tysięcy złotych! Jednak zanim konkurs ruszy i zanim uaktywni się strona internetowa "Grant na lepszy start", już teraz na jego fanpage'u na facebooku można zobaczyć przykładowe działania, jakie otrzymały dofinansowanie w podobnych projektach. Podpowiadamy Inspirujemy! Sprawdźcie, co można zrobić dla lokalnej społeczności, dla siebie lub dla rozwoju swojej organizacji mając wsparcie w postaci do 5 000 złotych.
 https://www.facebook.com/pages/Grant-na-lepszy-start/

Mobilny Ośrodek Wsparcia w Bełchatowie

W dniu 10.02.2014 r.  w Centrum Kształcenia Praktycznego w Bełchatowie, ul. Czapliniecka 96 odbyło się  I Forum Inaugurujące Sieć Współpracy Organizacji Pozarządowych Powiatu Bełchatowskiego.

Podczas Forum przedstawione zostały plany rozwoju współpracy Powiatu Bełchatowskiego z organizacjami pozarządowymi, oferty bezpłatnych usług świadczonych przez powstały Mobilny Ośrodek Wsparcia dla Organizacji Pozarządowych i Podmiotów Ekonomii Społeczne oraz zostały przeprowadzone  krótkie warsztaty badające oczekiwania organizacji wobec Mobilnego Ośrodka Wsparcia w Bełchatowie.
Następne spotkanie planowane jest na 19.02.2014 r.:
http://www.opus.org.pl/spoldzielnie/lowesy/lowes-belchatow